నవరసభరితం

నిర్మానుష్యం ఆ ఆకాశం నిర్వీర్యం అ వెన్నల సౌధం ఎన్ని చుక్కలు వుంటేనేమి ఎంత చీకటి కమ్మితేనేమి జ్యోతి లేని ఆ నింగి నీరు లేని కడలిలా వెల వెల పోతుంటే నేనున్నానంటూ చిగురించింది ఓ పరిమళం అది చల్లని గాలో లేక వెచ్చని వెలుగో తెలియదు ఎప్పటికి నిరంతరాయంగా సాగిపోయే స్వేచ్చా జీవిలా అందరికి ప్రాణమందించే స్నేహ భావంలా నవరసాల సమ్మేళనంతో నవరసభరితంగా సాగిపోతోంది