నింగిలోని తీరాన్ని చేరలేక పోయింది,
నీళపై నావకు ఆశ పోయింది,
ఉదయించే సూరీడు కడలి అంచును తాకుతుంటే,
నింగి వాలెనేమో అని ఆశతో సాగింది,
ప్రతి పొద్దు పయనిస్తూ,
ప్రతి రేయి విలపిస్తూ,
మోసపోయిన మనసుతో,
ముందు సాగే ప్రేమతో,
ఎప్పటికి అందలెకున్నా,
ఎప్పుడు అన్న ప్రశ్న లేకుండ,
అలసిపోయేదాకా ఆవిరయ్యే దాకా,
కలలు కంటూ సాగిపోతోంది...
2 comments:
Aasha.. jeevitaaniki swaasa..
avnandi :)
Post a Comment