 | ఎన్నాలకైనా వస్తుందా జాబిలీ ఉదయించే కాలమౌతోంది వదన్నా కూడా పరిచింది చీకటి తను రాకుండా ఎక్కడో దాగిపోయింది మాటిచ్చి మల్లెలు కూడా విరబూయనన్నవి మంచు పాడే మత్తు పాట ఆపనన్నది ఎటెళ్ళ లేక నేలనున్న కళ్ళు మూసుకుంటూ నిన్ను చూస్తున్న నువ్ వస్తావని కాదు మనసిస్తావని కాదు నీకై నేను కాస్తైనా తపించాలని ఆ జ్ఞాపకాలను పదిలపరచాలని .. |
కరచాలనం
உன் கைப்பிடியில் எனது கை இணையும் தருணம், மெதுவாய் பனிமூட்டம் சூழ்ந்த மேகங்களில் நுழைவதுபோல் தோன்றுகிறது. நெருங்கும் ஒவ்வொரு துடி...
2 comments:
ఓ కల్యాణ్ గారు, చాలా రోజులకి మీ పోస్ట్,...రాస్తుండండి అప్పడప్పుడన్నా...బాగుంది మీ కవిత.
చెట్టు గారు :) కచ్చితంగా పెడతాను మీ విమర్శకు ప్రోత్సాహానికి సంతోషం... :)
Post a Comment